ek onthou eendag lank gelede toe ek my eie gastehuis bedryf het
was die kamers vol en ek was alleen op die werf
in my haas het my voet aan die plaveisel vasgehaak
en toe ek neerslaan
nerf af
het ek net so bly lê
toe ek opkyk toe sien ek die mooi tuin
en my hart huil omdat ek nooit tyd kon kry
om dit net te geniet nie
ek kan nie onthou hoe lank ek op die naat van my rug
daar in die son bly lê
en kon sien hoe die wolke verbydryf nie
eventually
kon ek my lyf optel
en
net
aangaan
vandag, hier waar ek my lewe bedryf
voel my hartkamers vol
dit voel of ek lankal
neergeslaan het
nerf af
ek soek die tuin
ek soek die son
om my is ‘n digte lagie mis
en ek besef
hiér op die naat van my rug
is dit nie so maklik om jouself
jou hoop
en jou emosies
net so op te tel
en
aan
te
gaan
nie
ek skryf hierdie woorde neer
sodat ek eendag weer kan terugkyk
en sê...
kyk
só
het daardie seisoen
ook
by
my
verbygegaan
Liza, daar is tye wat al die woorde in die wêreld nie ‘n verskil gaan maak nie. En ek kan ook nie fisies by jou wees vandag en deur hierdie tyd nie, maar in die gees is ek met jou. En onthou… “selfs wanneer die lewe vir my so donker word dat ek nie weet watter kant toe nie,
sal ek nie bang wees dat probleme my onderkry nie,
want U is altyd by my.”
Jy en Charlotte is nie alleen nie.
LikeLiked by 1 person
Dis waar… dankie vir jou liefde en gebede, dis vir my kosbaar.
LikeLike
Jy beeld jou gevoelens ongelooflik mooi uit, Liza. Wat ń pragtige tuin. Ek weet glad nie waar julle huidiglik in die proses is nie, maar onthou dat hier iemand in Harties is wat ook vir julle bid.🌹
LikeLiked by 1 person
Dankie Una, ek waardeer elke gebed. Die paneel sit môre om my op die skenkerslys te kry.
LikeLiked by 1 person
xxx Dink aan jou.
LikeLiked by 1 person